www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Temat: Dynastie Europejskie

Janusz Bieszk opublikował 20 listopada 2021 na Facebooku:

166. Smaczek numer 35
II. Starożytność
Starożytni królowie, założyciele królestw Prasławian, Praprusów, Prabałtów i Wenedów (Henetów).
Niniejszym przedstawiam unikalną listę 17 starożytnych królów, którzy zapoczątkowali i zorganizowali królestwa Prasławian, Wenedów, Praprusów i Prabałtów, jak niżej:
1. Król Scyta I (Szczyt I), panujący w latach 1717-1681 p.n.e., założyciel dynastii 48 królów scytyjskich, trwającej do króla Lubina (brak dat).
2. Król Wiendal (Wandal), panujący w latach 1534-1489 p.n.e., założyciel dynastii 91 królów wandalskich, trwającej do króla Gilimera (528-533 n.e.).
3. Król Lubech, panujący w latach 1420-1408 p.n.e., założyciel dynastii 18 królów pomorskich, trwającej do króla Radogosta II (1009-979).
4. Król Ulmigaw, panujący w latach 1372-1337 p.n.e., założyciel dynastii 99 królów Ulmigaworów (Praprusów), trwającej do króla Palamintasa (989-? n.e.).
5. Król Jazyk I, panujący w latach 1489-1453 p.n.e., założyciel dynastii 105 królów Jazygów (Sarmatów), trwającej do króla Konatha (988-1055 n.e.).
6. Król Lydo, panujący w latach 1312-1274 p.n.e., założyciel dynastii 74 królów Lydów (Pralitwinów), trwającej do króla Wendykla (373-420 n.e.).
7. Król Littaw/Lithuos, panujący w latach 420-450 n.e., założyciel dynastii 25 królów Littawów (Pralitwinów), trwającej do króla Littawa II (994-? n.e.).
8. Król Niemo, panujący w latach 1337-1305 p.n.e., założyciel dynastii 93 królów Liwonów (Prałotyszów), trwającej do króla Edwala II (990-? n.e.
9. Król Rana I, panujący w latach 1304-1268 p.n.e., założyciel dynastii 11 królów wyspy Rugii, trwającej do króla Rana II (1100-1081 p.n.e.).
10. Król Womir I, panujący w latach 1268-1254 p.n.e., założyciel dynastii 10 królów wyspy Womiry (Wolina), trwającej do króla Womira II (1083-1066 p.n.e.).
11. Król Kur I, panujący w latach 1290-1270 p.n.e., założyciel dynastii 22 królów Kuronów (Prałotyszów), trwającej do króla Srodana (798-795 p.n.e.).
12. Król Semigal I, panujący w latach 1282-1251 p.n.e., założyciel dynastii 7 królów Semigalów (Prałotyszów), trwającej do króla Semigala II (1130-1100 p.n.e.).
13. Król Hesto I, panujący w latach 1282-1242 p.n.e., założyciel dynastii 12 królów Hestorów/Hestonów (Praestów), trwającej do króla Hesto II (1004-973 p.n.e).
14. Król Wirul I, panujący w latach 1282-1247 p.n.e., założyciel dynastii 13 królów Wirulów (Prałotyszów), trwającej do króla Karxo (987-967 p.n.e.).
15. Król Szamogeth I, panujący w latach 1247-1219 p.n.e., założyciel dynastii 105 królów Samogetów, trwającej do króla Grarybsmonaysa (991-? n.e.).
16. Król Honath I, panujący w latach 1091-1064 p.n.e., założyciel (po oddzieleniu się od Pomorza), dynastii 24 królów Henetów/Wenetów (Wenedów), trwającej do króla Honatha II (403-377 p.n.e.).
17. Król Obrodyt I, panujący w latach 1202-1162 p.n.e., założyciel dynastii 34 królów Obrodytów (Obodrytów), trwającej do króla Withyzmira (496-469 p.n.e.).
Powyższa lista 17 królów powstała na podstawie analizy 25 pocztów królewskich, których część była zdublowana względnie skrócona i wzajemnie się uzupełniała (patrz szczegóły K.L. IV, rozdział VII).
Jak już informowałem w komentarzu do powyższego rozdziału VII, powyższe poczty królów zostały odnalezione przez nas w Bibliotece Narodowej w Warszawie, jako ręczne odpisy Przemysława Dyamentowskiego z najstarszych kronik Wojnana z VIII wieku i Prokosza Księgi II z X wieku oraz wiernie przedrukowane.
Zostały przeze mnie po raz pierwszy opublikowane, są nowatorskie i bezcenne, odsłaniają bowiem oraz odkłamują oficjalną historię prasławiańskich ziem Królestwa Lehii i królestwa Wenedów, a także sąsiadów Praprusów i Prabałtów.
Pokazują i udowadniają funkcjonowanie w starożytności wielu zorganizowanych królestw, jak również zinstytucjonalizowanej władzy Ariów-Prasławian, Praprusów i Prabałtów. Ponadto potwierdzają na tych ziemiach zorganizowane władztwo i istnienie państwowości.
Należy podkreślić, że wielu wymienionych w pocztach królów jest potwierdzonych w innych źródłach lehickich, polskich i zagranicznych, co dowodzi wiarygodności odpisów Dyamentowskiego, na przykład królowie scytyjscy; Szczyth I, Madey (Madyes), Thomyra (Tomyris), Idanthyr, Spargapiz, Szczyth II (patrz Herodot, Diodor Sycylijski, Cernenko, Sarnicki), czy wandalskich; Wiendal, Wizimyr, Radbóg, Schalko, Mazyk, Sturmik, Modygisl (Godegosilus-Godzisław), Gondoryk (Gunderyk), Gensichryk (Genzeryk-Gąsiorek), Hunchryk (Hunoryk), Guntamund, Straszymund (Trasamund), Hildichryk (Hilderyk), Gilimer (patrz Prokosz, Miorsz, Dzierswa, Bielski, Sarnicki, Saxo Grammaticus, Brydges, Nugent, Anderson).
Również po raz pierwszy możemy zapoznać się z listą królów tajemniczego dotychczas Imperium inaczej Królestwa Wenedów lub Wenedonii, gdzie wymienieni królowie panowali od XI do IV wieku p.n.e. i to panowali niepodzielnie na morskich wybrzeżach Europy od Zatoki Wenedyjskiej (Gdańskiej) do Brześcia (Brestu) i Wandei nad Atlantykiem oraz na Morzu Adriatyckim aż do XI wieku (Orbini).
Jednocześnie poczet królów Jazygów-Sarmatów wymienia dwóch królów; Deidygala (162-179) oraz Tryszyna (179-207), którzy stoczyli zwycięską wojnę ze swoimi Sarmackimi Katafraktami, zwanymi w Europie „Sarmatian Cataphracts” z legionami rzymskimi cesarzy Lucjusza Werusa, Marka Aureliusza i Kommodusa. Zacięta wojna trwała 13 lat (168-180) i Sarmatowie Jazygowie nie dopuścili do założenia rzymskiej prowincji „Sarmacja” na swoich sławiańskich ziemiach na północ od Dunaju. Była to tzw. klęska sarmacka (clades sarmatica), Rzymian, którzy wycofali się za graniczny Dunaj i zawarli pokój.
JB

-----------------------------------------------------------------------------------

koniec cytatu