www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Trogus

Fragmenty pism Trogusa o Sctach (z angielskiego, Google Translate)

Angielski tekst pochodzi ze strony:
forumromanum . org

1 Opowiadając o czynach Scytów, które były bardzo wielkie i chwalebne, musimy zacząć od ich pochodzenia; albowiem mieli początek nie mniej znaczący niż ich imperium; nie byli też bardziej znani z rządu swoich mężczyzn niż z odważnych działań swoich kobiet.

Ponieważ mężczyźni byli założycielami Partów i Baktryjczyków, kobiety osiedliły królestwo Amazonów; tak więc tym, którzy porównują czyny swoich mężczyzn i kobiet, trudno jest zdecydować, która z płci była bardziej wyróżniona.

Naród Scytów był zawsze uważany za bardzo starożytny; chociaż długo istniał spór między nimi a Egipcjanami dotyczący starożytności ich ras; Egipcjanie twierdzą, że: „Na początku rzeczy, gdy niektóre kraje były spieczone nadmiernym ciepłem słońca, a inne zamarzły z powodu skrajnego zimna, tak że w ich wczesnym stanie nie tylko nie były w stanie rozmnażać ludzi , ale były niezdolne nawet do przyjmowania i podtrzymywania, tak jak pochodziły z innych części (zanim wynaleziono okrycia ciała przed ciepłem i zimnem lub zaradzeniem niedogodnościom krain za pomocą sztucznych środków), Egipt był zawsze tak umiarkowany, że ani zimno zimą ani upał słońca latem nie przejmował mieszkańców; i jego gleba tak żyzna, że żadna ziemia nigdy nie była bardziej produktywna pożywienia na użytek człowieka; i że w związku z tym należy zasadnie uznać, że ludzie zostali po raz pierwszy rozmnożeni w tym kraju 1, gdzie można je najłatwiej odżywić ”.

Z drugiej strony Scytowie uważali, że temperatura powietrza nie jest argumentem starożytności; „Ponieważ Natura, kiedy po raz pierwszy rozdzieliła w różnych krajach stopnie ciepła i zimna, natychmiast wyprodukowała w nich zwierzęta przystosowane do przetrwania w różnych klimatach, a także wygenerowała wiele rodzajów drzew i ziół, szczęśliwie zróżnicowanych w zależności od stanu miejsc, w których urosły; i że ponieważ Scytowie mają ostrzejsze powietrze niż Egipcjanie, ich ciała i konstytucje są bardziej odporne.

Ale jeśli świat, który obecnie dzieli się na części o innej naturze, był kiedyś jednolity; czy potop wód pierwotnie utrzymywał ziemię pod nią; lub czy ogień, który również stworzył świat, 2 posiadał wszystkie jego części, Scytowie, niezależnie od tego, co do pierwotnego stanu rzeczy, mieli przewagę co do pochodzenia.

Gdyby bowiem ogień początkowo dominował nad wszystkimi rzeczami i stopniowo gasł, ustępując ziemi, żadna jego część nie byłaby wcześniej oddzielona od ognia przez dotkliwość zimowego chłodu niż północna, ponieważ nawet teraz nie ma część jest bardziej zamrożona na zimno; ale Egipt i cały wschód musiały ostygnąć jako ostatnie, ponieważ teraz zostały spalone parującym upałem słońca.

Ale gdyby pierwotnie cała ziemia była zatopiona pod wodą, zapewne najwyższe części zostałyby najpierw odkryte, gdy wody opadną, a woda musiała najdłużej pozostać na najniższych obszarach; podczas gdy im wcześniej jakakolwiek część ziemi była sucha, tym szybciej musiała zacząć rozmnażać zwierzęta; lecz Scytia była o wiele wyżej położona niż wszystkie inne kraje, że wszystkie rzeki, które w niej płyną, spływają do Maeotis, a następnie do mórz Pontyjskich i egipskich; mając na uwadze, że Egipt (który choć był ogrodzony opieką i kosztem tak wielu książąt i pokoleń, i wyposażony w tak silne kopce przeciwko przemocy na wnikających wodach i przecinały go także tak liczne kanały, wody trzymane przez jedno z nich, a zatrzymywane przez drugie, były jeszcze nie nadające się do zamieszkania, chyba że Nil został wykluczony, 3) nie można było uznać za najstarszy lud; 4 to kraina, która, czy to z powodu przystąpienia gleba zebrana przez jej królów lub te z Nilu, przynosząca ze sobą błoto, musiała wyglądać, jakby była ostatnio utworzona ze wszystkich krain. ” Egipcjanie pomyleni tymi argumentami, Scytowie zawsze byli uważani za najstarszych.

2 Scytia, która rozciąga się na wschód, jest ograniczona z jednej strony przez Pontus Euxinus; z drugiej strony przez góry Rhipaean; z tyłu 5 przez Asia 6 i rzekę Phasis.

Rozciąga się na dużą odległość, zarówno pod względem długości, jak i szerokości. Ludzie nie mają żadnych punktów orientacyjnych, ponieważ ani nie uprawiają ziemi, ani nie mają domu, mieszkania ani osiedlonego miejsca zamieszkania, ale zawsze zajmują się karmieniem stad i stad oraz wędrują przez nieuprawne pustynie.

Niosą ze sobą żony i dzieci w wagonach 7, które, ponieważ są pokryte skórami przed deszczem i zimnem, używają zamiast domów.

Sprawiedliwość jest wśród nich przestrzegana, bardziej z powodu temperamentu ludzi, niż wpływu praw. Ich zdaniem żadne przestępstwo nie jest bardziej ohydne niż kradzież; albowiem wśród ludzi, którzy trzymają swoje stada i stada bez ogrodzenia lub schronienia w lesie, co byłoby bezpieczne, gdyby kradzież była dozwolona?

Nienawidzą złota i srebra, tak jak inni pożądają ich. Żyją z mleka i miodu. Używanie wełny i ubrań nie jest wśród nich znane, chociaż są one szczypane wiecznym zimnem; noszą jednak skóry dzikich zwierząt, wielkich i małych 8.

Taka wstydliwość spowodowała, że zaobserwowano wśród nich sprawiedliwość, ponieważ nie pożądają oni niczego, co należałoby do ich sąsiadów; albowiem tam, gdzie bogactwa są użyteczne, zwycięża ich pragnienie. I czy inni ludzie mieliby powściągliwość i wolność od pożądania dóbr innych!

Zapewne wtedy będzie mniej wojen we wszystkich grupach wiekowych i krajach, a miecz nie zniszczy więcej niż naturalny los. I wydaje się niezwykle cudowne, że natura powinna im to dać, czego Grecy nie mogą osiągnąć dzięki długiemu pouczeniu od swoich mędrców i przykazań ich filozofów; a kultywowana moralność powinna mieć wadę w porównaniu z moralnościami nieoszlifowanych barbarzyńców. O wiele lepszy efekt ma ignorancja występku u jednego ludu niż znajomość cnoty u drugiego.

Piotr-246 · Gość

3 Trzykrotnie dążyli do najwyższego dowództwa w Azji; podczas gdy oni sami zawsze byli albo nieskromieni, albo niepokonani przez jakąkolwiek obcą potęgę.

Dariusa, króla Persów, zmuszono do opuszczenia Scytii w haniebnym locie. Zabili Cyrusa całą armią. Odcięli w podobny sposób Zopyrion, generał Aleksandra Wielkiego, ze wszystkimi swoimi siłami. O ramionach Rzymian słyszeli, ale nigdy ich nie czuli. Założyli mocarstwa partyjskie i baktryjskie.

Są narodem odpornym na trudy i wojny; ich siła ciała jest niezwykła; biorą w posiadanie nic, co boją się stracić, i pożądają, gdy są zwycięzcami, tylko chwały.

Pierwszym, który ogłosił wojnę przeciwko Scytom, był Sesostris, król Egiptu, wcześniej wysyłający posłańców 10, aby ogłosili warunki, na jakich mogliby stać się jego poddanymi. Ale Scytowie, którzy już byli pod wrażeniem zbliżania się króla, odpowiedzieli posłom, że książę tak bogatego ludu był głupi, rozpoczynając wojnę z biedną (bo wojny bardziej należało się obawiać sam w domu), ponieważ wynik konkursu był niepewny, nagród zwycięstwa nie było, a chore konsekwencje porażki były widoczne; i dlatego Scytowie nie czekali, aż do nich przyszedł, ponieważ w rękach wroga było o wiele więcej do życzenia, ale z własnej woli szukali łupu ”.

Ich uczynki nie były też wolniejsze niż ich słowa; a król usłyszawszy, że posuwają się z taką prędkością, uciekł 11, pozostawiając za sobą swoją armię i wszystkie swoje zapasy wojskowe, w konsternacji wrócił do swego królestwa.

Morasy uniemożliwiły Scytom inwazję na Egipt; w odwrocie, z którego ujarzmili Azję i uczynili ją dopływem, narzucając jednak jedynie umiarkowany hołd, raczej jako dowód ich władzy nad nią, niż jako rekompensatę za ich zwycięstwo.

Po piętnastu latach spędzonych na redukcji Azji, zostali wezwani do domu przez doniosłość swoich żon, które wysłały im wiadomość, że „dopóki mężowie nie powrócą, będą szukać problemów u swoich sąsiadów i nie ucierpią z powodu rasy Scytów potomności z winy ich kobiet. ”

Azja była dla nich dopływem przez piętnaścieset lat; i to Ninus, król asyryjski, zatrzymał zapłatę trybutu.

4 W międzyczasie dwóch Scytów, dwaj młodzi ludzie12 królewskiego pochodzenia, Ylinos i Skolopitus, wypędzeni ze swojego kraju przez frakcję szlachty, zabrali ze sobą liczną grupę młodych mężczyzn i znaleźli osadę na wybrzeżu Kapadocji , w pobliżu rzeki Thermodon, zajmując graniczące z nią równiny Themiscyrian.

Tutaj, od kilku lat praktykując okradanie sąsiadów, w końcu zostali oni, przez kombinację otaczających ludzi, pocięci na kawałki w zasadzce. Ich żony, gdy odkryły, że do wygnania dodano utratę mężów, same wzięły broń i utrzymały swoją pozycję, odpierając początkowo ataki wrogów, a następnie atakując ich w zamian.

Porzucili wszelkie myśli o małżeństwie z sąsiadami, mówiąc, że to będzie niewola, a nie małżeństwo. Podejmując się dawania przykładu niezmiennego przez wszystkie pokolenia, ustanowili swój rząd bez pomocy ludzi i wkrótce utrzymali swoją władzę na przekór im. I że żadna z ich kobiet nie może wydawać się bardziej szczęśliwa niż inne, uśmierciła wszystkich mężczyzn, którzy pozostali w domu. Zemścili się także za swoich mężów, którzy zostali zabici podczas wojny przez wielką rzeź ich sąsiadów.

Zapewniając w ten sposób pokój za pomocą broni, przystąpili, aby ich rasa nie zawiodła, nawiązując kontakty z ludźmi z sąsiednich narodów. Jeśli urodzą się dzieci płci męskiej, skazują je na śmierć. Dziewczęta wychowały się w tym samym stylu życia, nie skazując ich na bezczynność lub pracując w wełnie, ale szkoląc je do broni, zarządzania końmi i polowania; palenie prawych piersi w niemowlęctwie, aby nie utrudniały im używania łuku; i dlatego nazywano ich Amazonkami13.

Mieli dwie królowe, Marpesię i Lampedo, które dzieląc swe siły na dwa ciała (po tym, jak zasłynęły z ich władzy), prowadziły wojny i broniły swoich granic osobno i kolejno. I że powód ich sukcesu może nie być pożądany, rozpowszechnili raport, że byli córkami Marsa.

Po opanowaniu większej części Europy opanowali także niektóre miasta w Azji14. Po założeniu Efezu i kilku innych miast tam wysłali oddział wojskowy, obciążony ogromną ilością łupu. Resztę, która pozostała, by zabezpieczyć swoją władzę w Azji, razem z królową Marpesią rozcięto na kawałki przez połączenie barbarzyńskich plemion. Orithya, córka Marpesii, odniosła sukces w rządzie w swoim pokoju i spotkała się z niezwykłym podziwem nie tylko ze względu na jej wybitne umiejętności wojenne, ale także z tego, że zachowała dziewictwo do końca życia.

Tak wiele męstwa i postępowania dodało tyle sławy i chwały Amazonów, że król, dla którego Herkules był zobowiązany do wykonania dwunastu prac, nakazał mu, jakby to było niemożliwe, przynieść mu ramiona królowa Amazonek.

Hercules. w związku z tym, idąc tam z dziewięcioma okrętami wojennymi, główni młodzi mężczyźni Grecji towarzyszący mu, zaatakowali Amazonki nieświadomie. Dwie siostry w tym czasie sprawowały rząd, Antiope i Orithya; ale Orithya była zaangażowana w wojnę za granicą. Kiedy więc Herkules wylądował na wybrzeżu Amazonów, było ich niewiele z ich królową Antiope, wolną od wszelkich obaw o wrogość. Stąd zdarzyło się, że tylko nieliczni, obudzeni nagłym alarmem, wzięli broń, a oni dali łatwy podbój wrogowi.

Wielu zostało zabitych, a wielu wziętych do niewoli; wśród tych ostatnich były dwie siostry z Antiope, Menalippe wzięte przez Herkulesa i Hippolyte przez Tezeusza. Tezeusz, wziąwszy swego więźnia jako część łupu, zabrał ją do żony i przywiózł do niej swego syna Hipolita. Po zwycięstwie Herkules przywrócił do niewoli swoją siostrę Menalippe, otrzymując ramiona królowej jako rekompensatę; a dokonawszy w ten sposób tego, co zostało mu nałożone, wrócił do króla.

Ale Orithya, kiedy stwierdziła, że wojna została przeprowadzona na jej siostrę i że napastnik był wodzem Ateńczyków, wezwał swoich wyznawców do zemsty za zniewagę, mówiąc, że „wybrzeże Pontu i Azji zostało podbite w na próżno, jeśli nadal byliby narażeni, nie tylko na wojny, ale na plądrowanie najazdów Greków. ” Następnie zwróciła się o pomoc do Sagillusa, króla Scytii; przedstawiając mu „ich scytyjskie pochodzenie, utratę mężów, obowiązek wzięcia broni i powody, dla których podjęli wojnę”; dodając: „że udowodnili swoją męstwem, że w Scytach należy uważać, że kobiety mają nie mniej ducha niż ich mężczyźni”. Sagillus, żywy na chwałę swego narodu, wysłał na pomoc swego syna Panasagorasa, z liczną grupą kawalerii.

Ale przed bitwą pojawiły się pewne nieporozumienia, opuścili ich pomocnicy i wdali się w konflikt przez Ateńczyków. Mieli jednak obóz swoich sprzymierzeńców jako miejsce schronienia, pod którego ochroną wrócili do swego królestwa, nieskrępowani przez inne narody.

Po Orithji Penthesilea zasiadła na tronie, którego waleczność była widoczna wśród najodważniejszych bohaterów wojny trojańskiej, kiedy poprowadziła tam siły pomocnicze przeciwko Grekom. Ale Penthesilea została ostatecznie zabita, a jej armia zniszczona, tylko nieliczni z Amazonek, którzy pozostali w domu we własnym kraju, ustanowili moc, która trwała (broniąc się z trudem przed sąsiadami), do czasów Aleksandra Świetny. Ich królowa Minithya, czyli Thalestris, po otrzymaniu od Aleksandra radości ze swego społeczeństwa przez trzynaście dni, aby go wydać, wróciła do swego królestwa, a wkrótce potem zmarła, wraz z całym imieniem Amazonów.